bürkü — is. Nəfəs almağı çətinləşdirən isti hava, boğanaq hava. Dolu çox isti və bürkü olan zamanda nüzul edir. H. Z.. Axşam qaranlığı düşdüyünə baxmayaraq, hava hələ bürkü idi. S. Rəh … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bürkülü — sif. Boğanaq, nəfəsi çətinləşdirəcək dərəcədə isti. Bürkülü bağlarda adam istidən boğulurdu. M. C.. Bürkülü iyun günlərinin birini Murad Kür qırağındakı söyüdlükdə, Əziz isə təcrübə tarlasında qarşıladı. Ə. Vəl … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bürküləşmək — f. Bürkü olmaq, nəfəs almağı çətinləşdirəcək bir hala gəlmək, boğanaq hala gəlmək (hava) … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
donmaq — f. 1. Soyuğun, şaxtanın təsirindən, şiddətindən buza çevrilmək, buz halına gəlmək. Su dondu. – Nə səbəbə su qaynayanda buğ olur, niyə donanda bərkiyir? C. M.. // Buzla örtülmək. Çaylar donmuşdur. Göl donmuşdur. Pəncərələr donub. – Hələ deyirlər… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dəmli — sif. 1. Dəm almış, dəmə qoyulmuş. Dəmli çay. Dəmli plov. 2. Dəm qazı dolmuş, dəm qazı ilə zəhərlənmiş; boğanaq, boğucu. Dəmli otaq. 3. məc. dan. Şən, nəşəli, ürəkaçan. Bizlərə dəmli qız gərək; Xətli, qələmli qız gərək! Ə. N.. 4. məc. Kefli,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
havasız — sif. və zərf Havası olmayan və ya pis olan; boğanaq. Havasız otaq. – Qaldılar onun da lap alt qatında; İşıqsız, havasız, qıfıl altında. H. K. S.. Doğma əminin evi Səmədə günəşsiz, havasız bir zindan kimi görünürdü. İ. Hüseynov … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
itmam — is. <ər.> klas. Tamamlama, sona yetirmə, axıra çatdırma, bitirmə. İtmama yetirmək, itmam vermək (etmək) – tamamlamaq, qurtarmaq, bitirmək. Tarix nəvisi hali əyyam; Bu qissəyə böylə verdi itmam. F.. <Teymur ağa:> Bir neçə fikrim var,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
peşmanlıq — is. Peşman olma, peşmançılıq. . . Peşmanlıq qara boğanaq kimi birdən <Zeynalı> bürüyüb sıxmağa . . başlayırdı. Ç … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xış-xış — təql. Xışıltı səsi. Zərf mənasında. Xışıltı ilə. Yarpaqlar küçələr boyunca sürünüb gedən boz boğanaq içində xış xış xışıldayır. M. C.. . . Yaşıl atlazdan don geyinmiş zəmilər xış xış xışıldayaraq dalğalanırdı. S. Şamilov … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xəfə — 1. is. Boğanaq, bürkü, isti hava. <Ruqiyyə:> . . Evdə xəfə var, qaranlıqdır. A. D.. Əsmə, səmum, bu tərəfə; Ah, yandırır məni xəfə! M. D.. 2. is. Heç kəsin görə bilməyəcəyi, gizli, xəlvət yer. Xəfədə pusmaq. Xəfədə gizlənmək. – Yeri çox… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
